Scheiden doet lijden

Als een huwelijk stuk loopt, wordt in plaats van liefdesverdriet ook wel gesproken van scheidingsrouw. Liefdesverdriet gaat gepaard met hartenpijn. Hartenpijn voelt verscheurend, het slaat je neer, vreet energie en het kan je radeloos maken.

Het verwerken van een scheiding kun je zien als een rouwproces. Ik weet nog van een mevrouw die heel boos werd toen ik dit zei. Ze zei: ‘mijn man is overleden, dat is pas een rouwproces’.  Ze vond die vergelijking niet kloppen. Vanuit haar perspectief geredeneerd begrijp ik dat wel. Maar ik denk er anders over. Die mevrouw zei: ‘Voor een echtscheiding kies je zelf!’ En dat is ten dele waar!

Bij de boodschap dat je geliefde de relatie beëindigd, een dierbare is overleden of afscheid moet nemen van mensen waar je door omstandigheden niet meer mee in contact kunt blijven kan allesoverheersend zijn. Je verdriet kan onpeilbaar zijn, je verliest de toekomst zoals je die bewust voor ogen had en je hele leven staat op zijn kop en zal nooit meer hetzelfde worden. En vrienden zul je verliezen, omdat zij niet goed kunnen omgaan met een alleenstaande. Een scheiding gaat, net als een overlijden, vaak gepaard met een grote schok. Zelfs al komt het niet totaal onverwacht, het kan toch zijn dat je er niet op voorbereid bent.

Vaak wordt bij een scheiding niet onderkend dat je rouwt om het verlies van je partner, je huwelijk, het leven zoals je dat kende. Ondanks het feit dat je partner niet dood is en je kwaad op hem of haar bent, ben je toch aan het rouwen. Een rouwproces hoort namelijk bij het einde van een huwelijk. Jarenlang heb je lief en leed met elkaar gedeeld en bij een scheiding sluit je een deel van je leven -onvrijwillig- af, je verliest je partner zoals bij een overlijden. Ook al is je ex-partner niet overleden, voor jou voelt het immers wel als overleden echtgenoot/echtgenote.

Rouw om het einde van het huwelijk raakt je in alle onderdelen van je leven, in heel je wezen. Verstandelijke, lichamelijke, emotionele, geestelijke en sociale aspecten zijn verbonden aan het rouwen.  Onderzoek wijst uit dat het zwaartepunt van het emotionele gebeuren niet zozeer bij de juridische echtscheiding ligt, maar rond het ‘uit huis gaan’, het moment waarop de echtelijke woning verlaten wordt. Dit moment valt meestal vóór de wettelijke scheiding en is een definitieve  bevestiging van de scheiding. Voor een enkeling die nog steeds op herstel hoopte, is dit het moment van de definitieve breuk.

Aan rouwverwerking bij scheiding is net als bij rouw bij overlijden geen tijd verbonden. Iedereen doet het op zijn of haar eigen manier, al dan niet met de hulp van een ter zake doende deskundige. Wees niet bang om verdriet te koesteren. Pas op het moment dat je deze uitzichtloze situatie accepteert en met liefde en mildheid naar jezelf en het verlies kunt kijken, kun je doorgaan met je leven.