Intiem kijkje in de Mozkowicz-dynastie

Nu heb ik al eens verteld dat ik al op jonge leeftijd kwam te werken op het kantoor van de maatschap Moszkowicz. De maatschap is nu ook te zien in een vierdelige dramaserie over deze Nederlandse advocatenfamilie en is geïnspireerd door de familie Moszkowicz. De serie wordt vanaf 25 januari 2017 uitgezonden op NPO 2. Uiteraard kon ik het niet laten om ook naar deze serie te kijken. Met name om oude herinneringen op te halen.

Werken voor deze advocatenfamilie was bijzonder en speciaal. Alleen mensen met talent werden officieel toegelaten tot dit kantoor. Ik herinner me nog goed dat de Advocaten top 10 van Peter R. de Vries daar op de muur prijkte en dat mijn voormalig broodheer Bram jaren achter elkaar op nummer 1 stond. Ik besefte mij toen niet dat hij ’s lands meest bekende en meest flamboyante advocaat was en werd. Ik had enkel gewerkt voor ‘plattelandskantoren’. Het kantoor van de maatschap stond in het centrum van Amsterdam, in ‘De Gouden Bocht’. Daar wonen bijzondere mensen en dat leidt tot zaken waar ik graag ook wat meer over zou vertellen. Maar daarover later meer…

Bram leidde het kantoor in Amsterdam en diens vader, Max Moszkowicz s.r hield tezamen met Max Moskzowicz jr. en David Moszkowicz kantoor in Maastricht. Eenmaal per week kwam meneer Senior naar Amsterdam. Gewoon met de trein (tweedeklas) en tram. Geen poeha! Een cliënt van me had de 1e aflevering van de serie ook gezien en bestempelde meneer Senior als een ‘tiran’. Dat was geenszins het geval. Meneer Senior was streng en punctueel en had de zaken altijd goed onder controle. Niet voor niets behoorde deze advocatenfamilie destijds tot de top van de Nederlandse advocatuur. En dan heb ik het nog niet eens over de internationale allure. Totdat meneer Senior ziek werd….

Werken voor de maatschap betekende keihard werken, in aanraking komen met complexe en spraakmakende zaken, omgaan met verschillende pluimages en vooral de vuile was niet buiten hangen. En als je eenmaal het vertrouwen had gewonnen en uiterst goed je best deed, werd je ‘part of the family’ en werd je ‘thuis in Maastricht’ uitgenodigd voor een high tea of een goed glas wijn. Zo geschiedde!

Daarom ben ik zeer verheugd dat ik in de gloriejaren (2001-2008) voor deze familie heb mogen werken. Het heeft mij mede gemaakt tot de persoon die ik ben. De maatschap heeft mij geleerd hoe het moet, maar bovenal -nóg belangrijker’- hoe het niet moet.