Het kater-gevoel na een scheiding

Handtekeningen gezet, tranen weggeveegd. In grote lijnen is scheiden niet eens zo’n ingewikkeld proces. Maar dan.

Naar aanleiding van een e-mail die wij sinds kort versturen naar voormalig cliënten als nazorg van een scheiding, werd ik recent telefonisch benaderd door één van hen.

De dame in kwestie vertelde mij dat de afwikkeling van de scheiding vlekkeloos was verlopen en dat zij zeer tevreden was met mijn bijstand. De zakelijke doch ook persoonlijke benadering had zij als uitermate prettig ervaren. In de loop van het telefoongesprek kwamen er toch ook zaken ter sprake waar het niet helemaal lekker ging.

Cliënte vertelde mij dat ze soms dagen niemand spreekt, behalve mensen op haar werk. Doe normaal, denk ik dan, maar dit soort dagen bestaan echt: dat je alleen bent met de kinderen, niets bijzonders op het programma hebt staan en geen volwassen gesprek hebt. Gewoon helemaal níet! Via Whatsapp wellicht, of een ‘hallo’ op straat. Maar dit is de bittere waarheid: soms moet je tevreden zijn met het babbeltje van een collega bij de coffee corner op het kantoor of iemand die je bij de kassa van de supermarkt spreekt. Cliënte had hier niet aan gedacht toen ze haar handtekening onder de scheidingspapieren zette.

Het is maar één voorbeeld van de side-effects bij een scheiding. De kleine lettertjes, die niet gaan over grote zaken als omgaan met nieuwe partners, de feestdagenverdeling of het oudergesprek op school. Het is de collateral damage die zich pas openbaart als je je er bewust van wordt wat de negatieve gevolgen zijn van een scheiding. De kater! Dat je je ineens realiseert: Shit, ik weet niet hoe ik een steenboor de muur in jas en ik weet ook niet hoe ik een belastingformulier moet invullen. Dat je opeens doorkrijgt dat vrouwen en vriendinnen je anders gaan behandelen – als je erop gaat letten, is het haast geestig hoe snel ze naast hun lief staan als je op een feestje in gesprek raakt met iemand.

Voor het leven na een scheiding bestaat geen bijsluiter. Er valt nog veel te ondervinden van een leven na de scheiding.

Hulp vragen is een kunst. Grote dingen als verhuizen, feestjes en oppasproblemen lossen zich vaak wel op. Maar je netwerk staat niet 24/7 naast je. Mensen hebben hun eigen levens en jij hebt die van jou. Probeer dankbaarder te worden voor kleine gebaren van de mensen om je heen. Je zult je oneindig veel beter voelen in de ‘ik red me wel’-attitude. Dat je laat zien dat je het zonder een man aan je zijde ook redt. De goede vriend die bijvoorbeeld je kinderen meeneemt naar een pretpark en van deze dag een onvergetelijk avontuur maakt. De buurman die jou toevoegt aan de groepsapp van je nieuwe buurt, zodat je op de eerste Koningsdag in het nieuwe huis niet reddeloos zoekt waar precies de levendigheid is. De neef die je al jaren niet gezien hebt, maar wel even de gordijnrails komt ophangen met zijn super-de-luxe boormachine en schuine grappen. Vooral niet te snel uitnodigingen afslaan is mijn credo. Naastenliefde! Vriendschap! Hulp!

Op het moment dat je burgerlijke status op ‘gescheiden’ staat, ben je een soort magneet voor alle soorten relatie-getroebleerde gevallen. Opvallend vaak stromen dan allerhande gesprekken richting relatieproblemen, scheiden of gescheiden zijn. Vaak van mensen van wie je het totaal niet verwacht of bij wie het wat ongemakkelijk voelt – denk bijvoorbeeld aan vage kennissen of de plaatselijke tandarts. Kortom: soort zoekt soort!