Een scheiding is niet alleen ingrijpend en verdrietig voor de ouders en de kinderen, maar ook voor de overige familieleden. Als Scheidingsdeskundige begrijp ik heel goed, dat niet alleen (groot-)ouders, maar ook broers en zussen en ooms en tantes zich maar wat graag bemoeien met de scheiding van hun familielid. Heel goed bedoeld, maar meestal uiterst funest!
Het komt helaas te vaak voor dat (groot-)ouders teveel betrokken zijn geraakt bij de scheiding van hun kind en door hun bemoeienis in het conflict. Daardoor escaleert de situatie dusdanig dat hun kind gedwongen wordt alsnog te procederen. Dit zijn langdurige en zeer kostbare procedures, waardoor de onderlinge relatie en de verstandhouding tussen partijen nog meer verslechtert en de kinderen veelal de pisang worden van de scheiding.
Zeker in de onderhandelingsfase waarbij het met name draait om de verdeling van de financiën en de omgang met de kinderen is het belangrijk de gesprekken ‘klein’ en zuiver te houden. Kort geleden had ik met mijn cliënte een lucratief gesprek gevoerd met de advocaat van de wederpartij en haar cliënt. Aan tafel kwamen de betrokkenen tot een vreedzame oplossing. Gerechtelijke procedures werden voorkomen. Een fraai resultaat, want uitgangspunt was dat de kinderen niet de dupe zouden worden van de scheiding.
Tot één van de (groot-)ouders zich achteraf bemoeide met de uitkomst van de onderhandelingen. Deze ouder was teveel emotioneel en persoonlijk betrokken bij de scheiding van hun kind en was het niet eens met het resultaat. Deze ouder was loyaal aan hun kind, maar werd onderdeel van het krachtenspel door hun kind door dik en dun te verdedigen. Daarmee frustreerde deze ouder het minnelijke echtscheidingsproces. De bemoeienis van deze ouder leidde er vervolgens toe dat hun kind lijnrecht tegenover de ex kwam te staan, waardoor er alsnog geprocedeerd werd. Deze rechtszaken kosten je veel tijd en negatieve energie. Ook leidt de tussenkomst van advocaten ertoe dat onverwachts hoge facturen op de deurmat vallen. Heel dramatisch en zo niet nodig.
Als (groot-)ouders zich niet mengen in de scheiding van hun kind met de ex schoondochter of -zoon, kunnen zij in eerste instantie een uitmuntende bijdrage leveren aan de ondersteuning van de kleinkinderen. Een hele wijze les is in ieder geval om geen partij te trekken in de scheiding van je kind, hoe moeilijk het ook is. Het is ook beter om tegen de kleinkinderen geen kwaad te spreken over de andere ouder of over een nieuwe partner. Hiermee help je de kleinkinderen veel meer met hun loyaliteitsconflict en daarnaast vergroot het de kans om de kleinkinderen te blijven zien. Natuurlijk bied je als ouder een luisterend oor voor je kind als deze daar behoefte aan heeft, maar wees ondersteunend, versterk geen gevoelens van haat, frustratie, hopeloosheid, of wantrouwen naar zijn/haar ex-partner, want dan kun je donder op zeggen dat er geprocedeerd gaat worden met alle gevolgen van dien.
Mijn credo luidt dan ook: “Lieve (groot-)ouders, met alle respect, hoe goed bedoeld de adviezen ook zijn, bemoei je met je eigen zaken en laat de scheiding over aan ter zake doende kundige mensen!”
